Yomg`ir va ko`z yosh 3

Anvar kelmasidan yarim yil avval.
U bir mahfuzni urib o'ldirib qo'ygan edi.
- Ha, to'g'ri bir marazni o'ldirganman! - U sizga nima qilgan? - U haroma 10 yoshli qizchani zo'rlagan! - U qiz sizga....
- U qiz.
O'sha haromini o'z qizi! Qizini nomusiga teygan! -Qassab asabiylashib shahmat o'yini buzdi, va o'rniga cho'zilib yotib oldi.
- Aka o'ldiribsiz savobga qolibsizda....
-dedi go'yoki uni olqishlagan bo'lib.
- Ha undaylarni o'ldirib savobga qolasan! - Lekin bu qanday sodir bo'ldi qorovullar indamadimi? - Eyy oltin baliqcha to'g'risini aytsan san ahmoq kaltafahisan! Nimaga deee! -Qassab Anvarga termuldi.
- Nimaga? -dedi Anvar.
- Bu yerham bir olam, bu yerdaham o'z qonun qoydalar bor! Qorovul....
Ha qorovilham inson ularniham bola chaqasi bor.
O'z qizini zo'rlagan ota....
Tufffffu....
-Qassob pastga tufladi.
- Bunday ota emas, bir hayvon.
Sanga savol o'z qizini nomusiga tekkan odamni ko'rsan sanda qanday tuyg'u uyg'onadi? -dedi Qassob.
- Nafratlanam! -dedi Anvar.
- Ko'rdingmi sanday jinoyatchi nafratlanyabdi.
Ularham nafratlanadi urib olishga qo'yib beradi.
Shunpay payda nozik joyiga urib qo'yibman, eshshak juda nozik ekan o'lib qoldi.
Haromini deb man yana qo'shib berdilar.
Lekin afsuslanmayman!....
-dedi Qassob.
Anvarham mudroq bosganday bosh chayqab qo'ydi.
- Bor yotib uhla oltin baliqcha.... Qassob yana kimnidur yaxshilab do'pposladi.
Shundan so'ng uni jazolash uchun 2, 3 haftaga qorong'u xonaga qamab qo'yishdi.
Shundan so'ng himoyachisiz qolgan Anvarga Bolg'a yana tazig' o'tqaza boshladi.
''Tranvayga qo'yaman, bo'mba bo'lasan'' deb qo'rqqitdi.
Anvar o'ylay o'ylay chorasini topdi.
U ham atayin qorovulni g'ashiga tegdi.
Kechga yaqin himoyachisi yoniga olib kirishdi.... Kirganda yo'talgan ovoz eshitildi.
Hammayoq zah, xona taxminan 2, 3 metir qop qoorangu tepada kichikkina tuynukdan yorug'lik va toza havo kirib turadi.
Honani ikki yonida 50 sm balantlikda taxtadan yotish uchun joy qilingan bir tarafda pahtaliy pupayka kiygan Qassob yotardi.
- Aka....
-Anvar qarama qarshi tarafga o'tir ekan.
- Otin baliqcha o'zinmisan? -Qassob o'rnidan turib egnidagi pupaykasiga o'ranib qunishgancha.
- Akam yolg'iz zerikkandur dedim! - Ha, oqibating bor.... - Akamsiz degananman-u Baxrom aka....
-dedi atayin ko'rgani kelgan odamday tutib.
- Yaxshi! -dedi Qassob.
Lekin o'tkir faxmi bilan allaqon faxmlab ulgurgandi.
Anvar bekordan bekorga bu joyga tushadigan bola emas.
U qo'rqqan bolg'ami yo boshqasi qo'rqitgan.
Mayli kelibdi o'zim zerikmayman dedida Anvarni sal maqtab qo'ydi.
Biroz gaplashdilar ammo gaplashadigan mavzu qolmagach indamay yotaverdilar.... Ikkinchi kuni ertalbdan yomg'ir yog'a boshladi.
Tepadagi kichik tuynukdan yomg'ir ovozi eshitib turardi.
- Anvar qara yomg'ir tezlashdi? - dedi no odatiy ohangda.
Doyim oltin baliq deydigan Qassob bugun Anvar deb murojat qildi.
- Ha ko'ryabman! - Bilasanmi Anvar, suv inson tanasini poklaydi, yomg'ir borliqni poklaydi ammo! -deb tutuldi qassob.
- Nima ammo aka? - Ammo mani tanamni hech nima poklay olmaydi! - Nima uchun? - Qo'llarimdagi qon hidi hecham ketmaydi, dimog'imga o'rnab qolgan....
Mana Anvar san singlingni nomusini oqlagansan.
Bilasanmi Meksikani bir kinosida ko'rgan edim.
Ulardaham shu qoyda bor ekan....
Hozir aytchi qamalganingga qancha bo'ldi? - Uch yarim yilll aka....
- Maniki 12 yil! - Ko'p ekan aka....
- Ha ko'p....
Anvar hozir nechadasan? - 23....
- Man....
30....
40 kirganga o'xshayman-a....
- Yo'g'-aaa! -dedi Anvar Qassobni hafa qilgisi kelmay.
Qassab kuldi.
- Bilsang man ham sanikiga o'xshash holat orqasidan qamalganman, ammo afsusda emasman! -dedi qassob tuynukka tikilgancha eski unutilmas hotiralarni eslar ekan.
Bu orada ancha skunat cho'pmi.
Anvar skunatni buzdi.
- Nima qilgandiz? -dedi.
Qassobni bir jaxli chiqdiyu, ammo o'zi ham yuragini tubidagi gaplarni aygisi, yengil tortgisi keldi.
- Eshit ammo shu yerda qolsin! - dedi buyruq ohangida.
- Ho'p aka.... - O'n yoshimda otamdan ayrildim.
Onam boshqa turmush qurdi.
Og'ay otami bir qizi bor edi.
Mandan 2 yoshga katta.
Bir oyla bo'lib opa uka bo'lib kettik.
Birov bizni o'gayligimizni bilmasdiham.
Bir birimizga juda mehribon edik.
Yillar o'tgach o'g'ay otam ichkilikka mukkasidan ketdi.
Onam farros bo'lib ishlardi.
Opam uy yumushlari.
Man ham ishlar edim.
O'gay otam biz topganimizni yeb ichib yotardi.
Buyog'da shaxarda ona tomondan buvan, buvim bor edilar ularham olmamdan o'tgach.
Ikki xonali kvartirani manga hatlab berishdi, onami erki o'zida bo'lmagani uchun.
Shundan so'ng o'gay otam bilan oramiz buzuldi.
U kvartirani sotmoqchi bo'lardi.
Man ko'nmasdim.
Alam qiladigani onamham u taraf edilar.
Esimda bir safar avans olib qo'ygan ekan.
Man qatiy turaverdim uddalay olmadi.
Qulog'im tinch tursin deb o'zim borib yashay boshladim.
Xovliga onda sonda borardim, o'shandaham opam va onam uchun qiynalmasinlar deb pul berib kelardim.
Har galgiday oyligimni olganimdan so'ng bordim.
Bu vaqtda onam ishida bo'lardi.
Uyda opam bo'ladi.
Chaqirmay kirgandim, xovlida turganimda opami xonasidan yig'i tovishi eshitildi.
O'qtay otilib kirganimi bilaman xayvon qizini zo'r....
Haromi joying do'zahda bo'lgaur.
Ko'zim qonga to'lib unga tashlandim.
U paytda nozikroq edim.
Teppa teng olishdik, ohiri hovliga qochib chiqdi.
Yeqitvolib og'zi burni qoa qonga beladim.
O'ldirib tashlamoqchi edim....
Ammo qiz baribir qiz ekan shavqat so'rab yalindi bechoraaa opammmmm....! -qassab bir holatda o'rnidan turdi alamdanmi o'zini qo'yarga joy topolmay asabiy tuynikka termulib turdi.
Chamasi o'n daqiqalardan so'ng tinchlanib joyiga o'tirdi.
- Maraz mani militsaga topshirib yubordi.
Bir kun so'roq qildi tergovch, urdi, qo'rqitti, sababini ayta olmadim.
Chunki opami shani o'rtada turgan edi.
Ertasi kuni yana so'rq qilgani kelgan tergovch boshqacha avvolda edi.
Opam kelib unga hammasini aytgan ekan, lekin u o'gay otam arizani olmasa boshqa chorasi yo'qligini aytdi.
Agar otami hibisga olsa opam sharmanda bo'lar edi.
Endi bir chorasi bor ekan kvartirani uni nomiga o'tgazib bersam keyin arizani qaytib olarmish.
Hey onangni!!! - qassob yana asabiylashib bir so'kinib oldi.
- Ko'nmadim, aksincha tergovchida itmis qildim qo'rqiting deb.
Baraka topgur mart inson ekan.
Hizmat vazifasidan chetga chiqib otami raosa qo'rqitib qamalasan debdi.
Nihoyat bir haftada chiqdim arizani qaytib oldi.
Onam va opami o'shanikida qoldira olmasdim.
Opamga teginganidan habari yo'q onam o'sha itni yoni olib u bilan qoldi opami kvartiraga olib keldim.
Bu orada bir oy vaqt o'ttgandi.
Ertalab ishga ketib tunda keldimu jinni bo'lay dedim.
Opam atapleni quviriga o'zini osgan edi.
O'lib yotardi o'ylayabsanmi bu xolat har kuni tushlarimga kiradi, o'gay bo'lsaham opam edi-ku....
Bilasnmi ilgari paytlarda hizmatlar chet elda bo'lardi.
Bazi askarlar o'zlar atapleni quviriga osib qo'yishgan.
Bir metir balantlikda odamli aqli ishonmaydi lekin shunday voqealar ko'p bo'lgan.
Do'ktirlar buni o'ta kuchli ruhiy holatda sodir bo'ldi deyishigan....
Opami qornida 3 oylik homilasi bor ekan.
U